Sigurjón Skarphéðinsson Svanberg

Sigurjón Svanberg (1901-1972) eða Sigurjón Skarp­héðinsson Svanberg, eins og hann var síðan skráður á kirkju­bækur, fæddist í Efstadal en fluttist með foreldrum sínum í Hvítanes, Gunnars­­eyri og Hnífs­dal og þaðan til Reykja­víkur. Hann var 12 ára þegar hann kom til Reykjavíkur og hóf fljótlega beykis­nám hjá Jóni Jónssyni föður­bróður sínum. Jón bjó og rak verkstæði á Klappar­stíg 26 og þegar Skarp­héðinn og Pálína fluttu til Reykjavíkur leigðu þau risíbúð þar og bjuggu hjá Jóni ásamt Sigurjóni og Bergþóru og hugsanlega Sigmundi þangað til hann féll frá.

Hjá Jóni starfaði Sigurjón lengi framan af og tók við verkstæði hans á Klapparstíg 26. Verkstæðið rak hann um árabil og kallaði Beyki­vinnustofu Reykja­víkur. Þegar dró úr notkun trétunna var rekstrinum sjálfhætt en Sigurjón fékk vinnu í Smjörlíkis­gerðinni Smára og starfaði enn um hríð sem beykir. Eftir það vann hann hjá Magnúsi frænda sínum Jónssyni á húsgagna­verkstæði hans og enn síðar sinnti hann einhverjum störfum í Fossvogs­kirkjugarði, m.a. sem grafari. Hann hefur efnast vel því að hann átti stór hús þar sem hann bjó sjálfur og leigði út frá sér íbúðir, t.d. á Grettisgötu, Grundarstíg og Njarðar­götu.

 Sigurjón kvæntist Guðrúnu Guðbrands­dóttur (1900-1938) sem var ættuð norðan úr Fljótum og Ólafsfirði en hún lést þegar Guðbrandur Grétar Svanberg (1938-2017), frum­burður þeirra, fæddist. Talið er að hún hafi ekki þolað svæfingu sem hún fékk en á þessum tíma tíðkaðist að svæfa konur til að létta þeim þjáningar við barns­burð.