Guðmundur, Steinunn og afkomendur

Þar fremra kynntist hann elstu systurinni á Æsustöðum, Steinunni Önnu, sem var úr stórum systkinahópi. Fimm af 8 systkinum, sem upp komust, fluttu til Kanada en tvær systur aðrar en Steinunn ílentust í Eyjafjarðarbyggðum. Guðmundur og Steinunn hófu búskap sinn í Hraun­gerði í Hrafnagilshreppi og bjuggu þar árið 1875-1876 en fluttu þaðan í Einarsstaði í Kræklingahlíð þar sem þau bjuggu á hálfri jörðinni 1876-1886. Þaðan fluttu þau í Grjótgarð á Þelamörk og bjuggu þar þangað til þau fluttu í Garðshorn.

Fyrstu árin var tvíbýli í Garðshorni eða þar til Guðmundur dó og raunar lengur. Pálmi (1876-1947) sonur Guðmundar og Steinunnar og Helga Sigríður Gunnarsdóttir (1875-1958) kona hans hófu þar búskap og bjuggu á móti foreldrum hans þangað til Guðmundur dó en um svipað leyti veiktist Pálmi af berklum og lá rúmfastur 2-3 ár. Á meðan, eða á árunum 1905-1908, bjuggu Frímann (1878-1926) bróðir hans og Margrét E. Jónsdóttir (1876-1956) á móti Helgu og Pálma í Garðshorni en Margrét var dóttir Jóns Árnasonar ljósmyndara og þúsundþjalasmiðs á Laugalandi og Sigurbjargar konu hans. Eftir það fluttu Frímann og Margrét niður í Hamar þar sem þau bjuggu til 1917 að þau fluttu fram í Efstaland, höfðu makaskipti á jörðum við Rósant Sigurðsson og Guðrúnu Bjarnadóttur, foreldra systkinanna Þorleifs og Hallfríðar sem bjuggu á Hamri til 1968. Frímann og Margrét bjuggu þó ekki lengi á Efstalandi því að Frímann veiktist af magakrabbameini og dó 1926 eftir erfiða sjúkdómslegu.

Þegar Guðmundur og Steinunn fluttu í Garðshorn fluttust börn þeirra þrjú öll með þeim ásamt tökubörnunum Stefáni V. Sigurjónssyni (1886-1973) síðar bónda og hreppstjóra á Blómsturvöllum og Kristfinni Guðjónssyni (1896-1974) síðar ljósmyndara á Siglufirði.

Með þeim flutti Kristfinnur Guðjónsson þar sem hann ólst upp til fullorðinsaldurs. Arnbjörg fór sem sagt ekki langt til að finna sér maka en það gerðu bræður hennar ekki heldur. 

Helga Sigríður hafði verið vinnu­kona í Glæsibæ, Dagverðareyri og Skipalóni þegar Pálmi var á Grjótgarði svo ekki var langt milli bæja. Margrét ólst upp á Laugalandi þegar Frímann var á Grjótgarði og þar var bæjarleiðin enn styttri.

Afkomendur Guðmundar og Steinunnar bjuggu í Garðshorni 1899-1977. Hér verður aðeins stiklað á stóru um þetta tímabil. Frásögnin er ekki skreytt tilþrifamiklum mannlýsingum, enda getur verið erfitt að lýsa ættingjum sínum af einhverju viti. Og þó svo að höfundur pistilsins þykist hafa nokkra reynslu af einkunna­gjöf treystir hann sér ekki til að dæma seinni tíma ábúendur í Garðshorni með mæli­stiku Eiðs á Þúfnavöllum en er þó þess fullviss að leppar úr smiðju hans á borð við „þrekmenni en stirðvirkur“, „grimm­lyndur og einrænn“, „greindarlítill og fávís“ eiga ekki við og óvíst hvort nokkur „frábær léttleika­maður“ hafi verið meðal þessa fólks. Úr þessum skorti á mannlýsingum er þó reynt að bæta með ljósmyndum sem til eru af flestum ábúendum. Þó er engin mynd til af Guðmundi Sigfússyni. Myndir segja þó fátt af atgervi fólk en við þetta verður að una.

Þegar Jóhanna og Kristján fluttust út í Bryta var látið heita svo að Steindór og Frímann tækju við búsforráðum með Helgu móður sína sem bústýru, Steindór yfirleitt skráður bóndinn. Reyndar var hugmyndin til að byrja með að þeir hefðu ráðskonu og ein slík, Margrét Sigfúsdóttir, kom á staðinn og var hluta úr ári en fór þaðan ólétt að Kristjáni sem hún eignaði Frímanni. Líklega hefur Helga þó allan þennan tíma ráðið því sem hún vildi ráða í Garðshorni og hún réði því að Kristján var sóttur til móður sinnar nokkurra mánaða gamall og alinn upp hjá Helgu og Frímanni til fullorðinsaldurs. En Steindór og Frímann bjuggu með Helgu sem bústýru í óskiptu búi til 1942.

Búskaparhættir í Garðshorni hafa líklega verið svipaðir og verið höfðu um aldaraðir þegar þarna var komið sögu, hús úr torfi og timbri, handverkfæri, hestar. Nú fór þetta að breytast í sveitum. Á þessum kreppuárum var íbúðar­húsið í Garðshorni steypt upp og innréttað, byggðar tvær hlöður og fjárhús, sléttuð tún, brotnar nýræktir og keyptar heyvinnuvélar fyrir hesta. Og upp úr 1940 dró enn til tíðinda.

Sumarið 1941 var Gunnhildur Guðfinna Bjarnadóttir (1916-1981) vinnukona í Garðshorni en hún átti ættir sínar í Bolungarvík og innar úr Ísafjarðardjúpi. Þau Frímann rugluðu saman reytum sínum og hófu saman búskap á hálfri jörðinni 1942 en Steindór og Helga bjuggu á hinni hálflendunni. Í reynd var skiptingin ekki svona skýr, Steindór var mikið að heiman við smíðar en Frímann annaðist búreksturinn fyrir báða.